Wim Bos

De bende van Lijp Kot

5 maanden geleden

O.k. Knoop doorgehakt.

Een verschrikkelijke worsteling, dat tweede boek. Vele plots, personages, plaatsen en tijden van handelingen passeerden de revue... uitgeprobeerd... en weer naast mij neergelegd... de harteklop ontbrak.
Gestart met een idee dat mij aanstond... want er MOEST een tweede komen... en het liefst snel ook... jullie raden het al: dat werkt niet.
Schrijven zonder passie werkt niet... althans, niet bij mij.
Op scholen schreeuwen kinderen om een vervolg van Lijp Kot, de teleurstelling steken ze niet onder stoelen of banken als ik zeg dat er geen deel twee komt... omdat ik met een vastgeroest idee zit dat ik een totaal nieuw boek moet schrijven... want het verhaal van Pontus was al helemaal verteld... toch?
Is dat zo? bedacht ik mij laatst... Wat gebeurt er met Lijp, met Meintje en met Nout nu ze zijn opgepakt? Gaat Pontus echt bij de likeurstoker werken en zo ja, wat moet hij dan doen? En misschien nog wel de belangrijkste vraag: wat is er toch met zijn vader gebeurd? Krijgt hij dat ooit te weten?

Af, schrijver? Is het verhaal van Pontus echt helemaal af?
Ik krijg - niet dagelijks hoor ;-) - mailtjes van kinderen uit het land die met deze vragen zitten, ook zelfs van volwassenen... blijf je dan hartnekkig vasthouden aan een idee van wat een historische jeugdboekenschrijver moet zijn? Geen serie, maar steeds nieuwe historische plekken en verhalen?

Nee.

Er klom laatst een jongetje op mijn schouder, rood krullenkoppie, ik herkende hem wel... 'Het boek is nog niet af, hè?" zei hij. " Diep in je hart weet je dat. En wat is er met mijn vader gebeurd? Jij weet het schrijver, vertel het mij. Dat ben je aan mij verplicht."
Pontus opende mijn ogen...

Kort geleden ben ik begonnen met het vervolg op De bende van Lijp Kot. En weet je, het voelt fantastisch. De personages hebben nog van alles met elkaar uit te vechten en ik ben blij dat ik terug ben, terug op het schrijversnest.
Want daar gaat het om: plezier in schrijven, die harteklop voelen. Leesplezier aan kinderen geven... want ze vragen erom...
De proloog is zo goed als af, de plot zit in grote lijnen in mijn hoofd.
Ik ben een gelukkig man... ... MeerMinder